In onze sterk veranderende arbeidswereld kan jobcrafting een belangrijke meerwaarde vormen voor zowel werknemers als organisaties, mits het goed wordt begrepen en toegepast. Lorenz Verelst zet met zijn nieuwe publicatie, getiteld ‘Jobcrafting: Een actueel overzicht, nieuwe inzichten en aanbevelingen voor professionals’ een belangrijke stap in het bijstellen van het huidige, vaak onvolledige beeld van jobcrafting.
Evolutie van jobcrafting
Jobcrafting, oftewel de activiteiten waarbij medewerkers hun jobinhoud aanpassen om deze beter te laten aansluiten bij hun individuele talenten en motivatoren, is een cruciale vorm van zelfsturing. In de afgelopen jaren is jobcrafting uitgegroeid tot een complex begrip met zowel approach als avoidance vormen. Waar approach jobcrafting richt zich op het positiever maken van de job – denk aan taken aannemen die men leuk vindt – gaat avoidance jobcrafting juist over het verminderen van negatieve aspecten. Denk hierbij aan het vermijden van onaangename taken die energie kosten. Binnen de wetenschap is er voldoende bekend over beide vormen van crafting, maar in de praktijk heerst er nog een incompleet beeld over het belang van deze onderscheidingen. En dát terwijl de effecten van jobcrafting ontzettend positief en divers kunnen zijn.
Nieuwe inzichten uit promotieonderzoek
Verelst presenteert vijf nieuwe inzichten uit zijn promotieonderzoek die het begrip jobcrafting verder uitdiepen. Deze inzichten komen voort uit drie empirische studies, waaronder een quasi-experimenteel onderzoek onder Nederlandse leerkrachten waarbij jobcrafting bewust werd gestimuleerd. De resultaten toonden aan dat jobcrafting een positief effect heeft op prestaties, welzijn en openheid voor verandering. Zelfs één jaar na de interventie bleven de positieve effecten op het werkwelzijn merkbaar.
Een belangrijk nieuw inzicht dat uit de studie voorkomt, is het dynamische karakter van jobcrafting, dat van dag tot dag of week tot week kan fluctueren. Dit is vooral relevant voor thuiswerkers en freelancers, die minder kunnen rekenen op top-down initiatieven van hun organisatie. Verelst benadrukt dat autonomie cruciaal is voor eenieder die aan jobcrafting wil doen. Maar hiervoor moeten werkgevers wel de ruimte bieden. Ook voor diegenen die niet op de payroll staan, maar slechts zijdelings betrokken zijn bij de organisatie.
Gevolgen voor collega’s van crafters
In het promotieonderzoek lag de focus op de individuele crafter en niet op de collega’s van crafters. Uit eerder onderzoek kwam naar voren dat avoidance jobcrafting kan leiden tot conflicten. Crafters en hun collega’s zullen het namelijk niet altijd eens zijn over dezelfde energiebronnen en werkstressoren op de werkvloer. Een mogelijke oplossing zit hierbij in het organiseren van een workshop waarbij het team werkstressoren en energiebronnen herverdeeld, waardoor weer de juiste balans op de werkvloer wordt gevonden.
Auteur
Lorenz Verelst, Assistant Professor, Department of Organisational Design and Development, Nijmegen School of Management, Radboud University
